Saints Row Review

Zeven jaar na Gat out of Hell keert Volition terug met een heuse reboot van de Saints Row franchise. Weten ze spijkers met koppen te slaan of kan je deze game beter links laten liggen? Je hoort het in de Saints Row review met Boris en Skate.

De game begint met een compleet nieuwe en schone lei, zoals een reboot hoort te zijn natuurlijk. De schijtlolligheid die tot in extremis is doorgevoerd in de laatste paar delen laten we nu achter ons en ook de Samurai dildozwaarden zijn niet meer terug te vinden in de game zelf. Dat wil niet zeggen dat de game ineens bloedserieus en/of gritty is. Integendeel! De grafische stijl valt het beste te vergelijken met de GTA Trilogy The Definitive Edition en Fortnite.

Er zijn zeker ook een aantal hele positieve punten te benoemen aan Saints Row. Zo is de character creator absoluut één van de sterren van de show. Niet voor niks kwam deze al ruim voor de game uit zodat spelers uitgebreid konden experimenteren en delen met de community. Het leverde onze eigen RoeJogan na zes uur zwoegen zelfs zijn award winnende Mevrouw van der Ven op!

Een ander hoogtepunt is toch wel de co-op multiplayer. Saints Row bevat drop-in, drop-out co-op multiplayer zodat je samen met een vriend de volledige campaign kan gaan doorlopen of gewoon lekker samen de straten van Santo Ileso onveilig kunt maken.

Toch valt er ook behoorlijk wat op de game aan te merken. Zo is mission design hopeloos verouderd, de stad niet zo immersive als dat we inmiddels van andere games kennen en is ook het verhaal niet boeiend genoeg om het op de voet te volgen. Jouw eigen crew is een stereotypering van de karakters die ze voor moeten stellen. Dat kan je ding zijn, maar Gamekings vonden het toch behoorlijk cringe. Ook zitten er nog een boel bugs in de game op day one, dus hou daar rekening mee wanneer je dat slecht trekt.