Prince of Persia: The Lost Crown Review

De eerste review van 2024 is er een om naar uit te kijken. De Prince is terug. Niet in een moderne open wereld setting, dat moet Sands of Time gaan zijn, maar in een old school vorm genaamd Prince of Persia: The Lost Crown. Een titel waar ze bij Gamekings hoge verwachtingen van hadden. Ze houden namelijk van een fijne portie Metroidvania op zijn tijd. Mits het goed is uitgewerkt natuurlijk. Want het genre kent een hoop valkuilen. Een slechte besturing, onduidelijke map-structuur of brakke vijanden maakt een Metroidvania tot een bron van frustratie. Hoe zit dat met deze game van Ubisoft Montpellier? Het antwoord ga je krijgen in de Prince of Persia: The Lost Crown review.

In het spel speel je de Oosterse held Sargon. Hij is lid van een clan warriors genaamd The Immortals. Sargon moet naar de vervloekte stad Mount Qaf afreizen om daar de ontvoerde prins Ghassan te redden. En dat avontuur verloopt dankzij allerhande obstakels letterlijk en figuurlijk niet erg soepel. JJ en Skate moesten beiden flink aan de bak om de klus te klaren.

The Lost Crown is een 2,5D side-scrolling actie-avonture platformgame. Sargon kan springen, glijden en vliegen om zich soepel tussen de vaak nasty platforms voort te bewegen. De vijanden die je overal tegenkomt, bestrijd je met jouw zwaard en boog. De game bevat verder een aantal Metroidvania-elementen. De spelwereld is bijvoorbeeld met elkaar verbonden door op het eerste oog onbereikbare openingen en geheime kamers. Als speler moet je voortdurend puzzelen om verder te komen. Allemaal gameplay die Skate en JJ graag voor zich zien. Maar hoe is dit alles uitgewerkt? Heeft Ubisoft eindelijk een top game in handen, van het begin tot het eind?